|
|
Dlaczego hodowla zgodnie ze standardem - normą ważną dla wydajności osiągnięć?
"Jest nie obojętne, jak wygląda pies, on musi pracować, gryźć, szukać, być obciążonym i zrobić conajmniej 298 punktów".
Czy znacie Państwo tę sentencję? Jasne jest przecież, Państwo i ja, my znamy tę opinię i także psy, które nie odpowiadają standartowi niemieckiego owczarka,
które wykazują anatomiczne wady, ale mimo tego mogą wykazywać wspaniałe wyniki. One imponują swoim zachowaniem, temperamentem, radością pracy,
odwagą i wolą walki oraz swoją zdolnością do sukcesu.
Niemiecki owczarek: stał się znany przez swoją dzielność i użyteczność, odwagę wytrzymałość, wytrwałość.
Czy odgrywa rzeczywiście jakąś rolę, że on odpowiada standardowi?
Czy to nie jest wszystko jedno czy jest zwierzęciem ujarzmionym, za dużym lub za małym, za długim lub za krótkim, czy mu brakuje zębów, lub czy ma uszy kłapciate?
Właściwie nie!
Czy rzeczywiście nie ?
Tylko w Niemczech hoduje się rocznie około 30 000, o światowym zasięgu setki tysięcy niemieckich owczarków.
Czy nie odgrywa więc anatomia rzeczywiście żadnej roli?
Przypuszczenie
Gdyby specjalna służba nie opisała dokładnie standardu - wzoru i gdyby uważnie nad tym nie czuwała,
wyglądałby nasz pies z pewnością nie tylko anatomiczne lecz także w obszarze swoich możliwości - zupełnie inaczej.
Dający się obliczyć obraz pojawienia się istoty i jego zdolności do osiągnięcia sukcesów, przede wszystkim jego użytkowość
zgubiłaby się ale byłby w znacznym stopniu mniejsza.
Obejrzyjmy - przyjrzyjmy Się więc na-szemu psu, zapytajmy, czy są zależności, dlaczego standard tego chce, dlaczego anatomia,
przebieg ruchu, proporcje ciała i naturalnie także natura (warunki bytowe) mają być takie a nie inne.
Zabawmy się raz w sędziego - hodowcę i przyjrzyjmy się psu w następnej chronologicznej kolejności
WZROST: Niemiecki owczarek należy do rasy średnio - wysokiej. Jak ważne wymiary są podawane: dla samca 60-65cm dla suk 55-60 cm wysokość w kłębie.
Długość tułowia przewyższa miarę kłębu o około 10 - 17%. Ulepszona hodowla i warunki odżywiania ale także upodobnienia do większych i silniejszych psów
doprowadziły w ostatnich dziesięcioleciach do tego, że nasze psy aby ostrożnie to wyrazić - kształtują się jeśli chodzi o wzrost w górnym zakresie.
Czy to jest ważne lub gdzie tkwią problemy.
ZA DUŻE PSY:
Przy harmonijnej, całkowitej budowie staje się pies ogólnie za ciężki. Ciężar wzrasta nadmiernie nieproporcjonalnie. Ruchliwość cierpi na tym.
Olbrzymy dysponują dużą siłą ale nigdy nie są zwrotne, zwinne i szybkie. Jeżeli psy są niezbyt ciężkie, są wtedy wysoko biegające, słabej kości,
klatka piersiowa rozbudowana jest umiarkowanie, bardzo wąska i często takie psy są razem mało zwarte i wytrzymałe.
ZA MAŁE PSY:
Tu także są dwie możliwości : Przy harmonijnej, całkowitej budowie brakuje siły. Samce wyglądają jak suki, a suki mało się nadają aby być matkami.
Jeżeli istnieje silna podstawa i tym samym ciężar, to kilów jest zbyt wyeksponowany, psy mają krótkie łapy i cierpi na tym szerokość - odległość kroków.
Równowaga między wzrostem, siłą, zwrotnością i szybkością uwarunkowana jest przez wzrost - jest tym samym żądaniem z wydajności.
Stosunek - proporcja: Nasz pies hodowany jest jako kłusak. Wszystkie teorie mówią o tym, a także praktyka pokazuje że lekko wydłużone
psy mogą niestrudzenie kłusować biec przez dalekie trasy. Za krótkie - kwadratowe psy nie potrafią kłusować. One mają skłonność do galopu lub chodu wielbłądziego.
Na krótkich odcinkach mogą być szybkie i zwinne, na dłuższych trasach ich ruch jest mało ekonomiczny. Nadmiernie wydłużone lub długie psy są jeszcze mniej wydajne.
Najczęściej nie są wytrzymałe w wiązadłach pleców - grzbietu, brakuje przeniesienia akcji tylnej na przednią.
Skutek : Pies upada na przód, położenie równowagi jest zakłócone. Właśnie to położenie równowagi jest wykorzystane mocno przez naszych kolegów rolę przy ocenie biegu.
Kraje "anglosaskie" mają na to swoje określenie "well balanced movement" także to określenie dotyczy właśnie tego poziomo leżącego grzbietu połączonego
z harmonijnym przebiegiem - kolejnością poruszania się. Tak jak u sportowców wyczynowych można spodziewać się, że u dużych psów wystąpią problemy
lędźwiowe i kręgosłupa.
Czy jest to więc obojętne jak wygląda pies?
SIŁA I DYNAMIZM I WYTRZYMAŁOŚĆ
Także te cechy są warunkami dla psa - jego efektowności do osiągniecia sukcesów. Pod pojęciem siła rozumie się siłę kości - układu kostnego.
Kości tworzą podstawę oparcia dla ciała i powinny być silne i suche. Tak więc : psy o drobnych kościach nic nie straciły w hodowli.
Treściwy - masywny jest pies, jeżeli dysponuje treściwym tułowiem. Dobrze rozbudowana klatka piersiowa, podbrzusze sięgające daleko do tyłu i
umiarkowanie wzniesione daje dużo miejsca wewnętrznym organom ( serce i płuca ). Właśnie te organy muszą pracować dużo i muszą być dobrze rozwinięte.
Nie tylko optycznie lecz także funkcjonalnie. Dużo gorzej jest, jeżeli klatka piersiowa jest umiarkowana i krótkie podbrzusze.
WYTRZYMAŁOŚĆ I ZWARTOŚĆ
Miękkość wiązadeł, brak trwałości - odporności, nadwaga, wiotkie, słabo rozwinięte mięśnie osłabiają użyteczność psa w znacznym stopniu.
Nawet jeśli pies w młodych latach odnosi sukcesy - osłabnie wcześnie jego zdolność do osiągania sukcesu - wydajność. Czy możecie sobie wyobrazić,
że człowiek z płaską stopą (przy płaskostopiu) może przebiegać 10 tysięcy metrów i to przez lata?
Zdolność do skoku, kłusowanie, galopowanie. radość poruszania się, radość wykonywania pracy - wszystko to osłabia się,
jeśli brakuje całkowitej odporności - wytrzymałości.
Genetycznie stwierdzona elastyczność więzadeł, do tego dobrze rozwinięta - wytrenowana mięśniówka,
związana z dobrą kondycją są dobrymi - istotny-mi warunkami - przesłankami do osiągania optymalnych wyników dla psa,
który prowadzony jest w obszarze swoich możliwości wyczynowych. Również dlatego trening kondycyjny i pokazowy przejmowany jest przez instruktorów.
To jest właśnie ten rozwój, który powinien być wspierany przez grupy lokalne.
WŁOSY I PIGMENT
Także przy włosach standard ma wymagania. Duże - rozwinięte owłosienie z sierścią - to kurtka do pracy jak stwierdził twórca rasy - daje ciału odpowiednią ochronę.
Kto już kiedyś miał długowłosego psa wie jak łatwo mogą powstać supełki i jak trudno je wyczesać. Psy z krótkim włosem narażone są na zmianę temperatury i są bardziej
wrażliwe. My chcemy psa o silnym pigmencie. Krytycy mogą powiedzieć, że to nie odgrywa żadnej roli dla osiągania sukcesu - nie wpływa na wydajność tylko służy piękności.
Ale w całej hodowli zwierząt użytkowych, a także u człowieka sprawuje pigment bardzo ważną funkcję ochronną. Ludzie o jasnej karnacji ciała, także zwierzęta
mają skłonność do chorób skóry, uwarunkowaną genetycznie lub ze względu na zanieczyszczenie środowiska uwarunkowane alergie, egzemy lub inne zmiany na skórze.
Także wewnętrzna odporność rogówki i paznokci wydają się być mniejsze. Ze wzglęu na wydajność jest to więc wymóg aby mieć zdrowego, z dobrym pigmentem,
ostrowłosego psa zgodnie ze standardem.
TYP WYRAZ
Czy zrozumieliście mnie Państwo teraz? Standard nie wypowiada się pierwot-nie nic na ten temat, jednakże z opisu głowy, uszu, stanu włosów i kolorów można
łatwo wyczytać, że już Stephanitz chciał mieć pełnego wyrazu i typowego psa. Krytycy mówią o tym, że nasze psy w ostatnich dziewięcioleciach stały się w swoim
wyglądzie zbyt jednorodne i powinno się stworzyć większą zmienność - różnorodność. Jest to jednak sprawa wyobraźni i poglądu i każdemu hodowcy pozostawia się
wybór jaki typ chciałby wyhodować. Standard oferuje tutaj duże pole możliwości. Jedno uważam za bardzo istotne: hodowca musi mieć cel. jeśli chce osiągnąć sukces.
Musi wyznaczyć sobie dokładnie cel - jaki typ psa chce hodować i dążyć konsekwentnie do tego celu. W łym celu musi być wybrana matka i wyszukany samiec rozpłodowy.
Temu celowi powinien odpowiadać chów wsobny i zgodnie z tym celem powinno się wybierać szczenięta.
----------------
Tutaj także są ważne aspekty jak : gotowość do ociągania sukcesu, wydajność, radość pracy, odwaga, okrutność - bezwzględność,
przywódczość muszą odegrać swoją rolę - jest to oczywiste i nie podlega dyskusji. Tylko w ten sposób może się hodowca na dłuższą metę przebić.
Współzawodnictwo, rywalizacja, konkursy - pokazują między grupami hodowców determinację hodowcy w bardzo wyrazisty sposób.
Właśnie wygląd - prezencja i tu chciałbym jeszcze raz określenia" piękny użyć. Wyraz ten wraz z uniwersalną użytecznością uczynił psa popularnym na całym świecie.
GŁOWA!
Nie na darmo głowa opisana jest bardzo dokładnie w standardzie. Dobrze ukształtowana głowa jest dla osiągania sukcesu bardzo ważna.
Zaczyna się od przyjmowania pożywienia. W dobrze rozwiniętej czaszce ogara może powstać między szczękami ucisk 1,6 ton na cm kwadr. P4 / M1 Nic więc dziwnego,
że kości trzeszczą. Czy kiedyś zauważyliście Państwo, jak długo potrzebuje pies na to ze słabymi szczękami. Także nasza służba ochronna - pomocnicy zauważają
różnicę w uchwycie między psami o silnych i słabych szczękach. Dlatego wymagane jest: Szeroka górna część głowy, prawidłowy stosunek górnej części głowy do
części twarzowej ( 50 I 50%, dobrą głębokość chwytu, przede wszystkim silną dolną szczękę ).
Silne szczęki dają wystarczająco dużo miejsca dla dobrze wykształtowanych silnych zębów. W tym wypadku zęby rozwinięte są, słabiej i mają małe oparcie.
Dla obserwatorów: Przy zamkniętym kiele ( kieł ) obserwując z boku, musi być widoczna dolna szczęka. Czy nie jest istotne dla wydajności psa,
czy pies ma przechylone, opadnięte czy stojące uszy? Pierwotnie tak. Ale skłonność do chorób uszu jest u psów z opadniętymi uszami wyraźnie większa niż u psów z uszami stojącymi.
Ale właśnie prawidłowo stojące ucho naszemu owczarkowi nadaje charak-terystyczny wygląd. Proszę porównać wygląd psa z głęboko bocznie osadzonymi uszami.
Zbyt na prawo lub zbyt wysunięte do przodu i napięte uszy lub jeszcze słabo osadzone uszy należą zgodnie ze standardem do uszu źle wykształconych - źle rozwiniętych.
42 ZĘBY
- 28 w mlecznym uzębieniu - ma owczarek zgodnie z formuła, zębną. Jak nożyce sięgają siekacze górnej szczęki po siekacze te ze szczęki dolnej.
Siekacze stoją równomiernie w okrągłym łuku. Dzięki temu nadana jest im szczególna wytrzymałość ( podobnie jak w sklepieniu ). Nieregularnie stojące zęby
w dolnej szczęce są dlatego wadliwe, ponieważ mogą się łatwo złamać lub ułamać. Pozostałe zęby mogą Się więc w szczęce przesuwać, tworzą luki i tracą swoje oparcie.
U psów o wadliwym zgryzie siekacze są często zużyte i ułamane. Tym samym powstaje problemem, który właśnie został opisany.
Z tych powodów są niepożądane stojące z lukami - niekompletne zęby przedtrzonowe i trzonowe. Optymalne, obciążone uzębienie z najmniejszym ryzykiem utraty
zęba ma swoje miejsce w silnej szczęce gdy zęby stoją w jednym szeregu zamknięte z tyłu jeden za drugim lub obok siebie. To jest ważne przecież dla wydajności - sukcesu.
Przerażające jest, jak rzadko zwraca Się uwagę na higienę ust i zębów. Regularne dbanie o zęby, usuwanie kamienia nazębnego, leczenie zapaleń dziąseł
powinno należeć do rutynowego programu zarówno hodowców, wystawców i wszystkich zainteresowanych osiąganiem sukcesów u psów.
W związku z tym więcej uwagi powinno się poświęcić służbie ochronnej. Często używamy, wilgotny rękaw i gryzaki w niektórych okolicznościach tak położony,
że nie może dobrze wyschnąć - tworzy więc silne źródło dla infekcji błony śluzowej ust lub znany wyprysk kącików ust.
SZYJA:
Zgodnie ze standardem szyja powin-na być silna, dobrze umięśniona i bez luźnej skóry. Linia pozioma do tułowia wynosi około 45 stopni. Ważne jest,
że szyja jest wystarczająco długa. Odpowiednio długa szyja daje mięśnia, dobrą podstawę do wysokości podnoszenia i siłę.
Mięśnie rozpościerają się - rozciągają się aż do ramion. Szyja wyjątkowo długa i cienka jest bez siły i mdła i to nie sprzyja osiąganiu sukcesów.
Także zbyt krótka szyja jest wadliwa, ponieważ ogranicza swobodę ruchu głowy np. na tropie / bieganie po śladach.
KŁĄB , GRZBIET - PLECY, KRZYŻ
Górna linia przebiega od szyi przez dobrze rozwinięty kłąb i przez lekko opadające plecy w lini poziomej aż do lekko pochylonego krzyża bez widocznej przerwy.
Bardzo ważne jest, aby kłąb był dobrze ukształtowany. Kłąb ma duże znaczenie dla zamknięcia przodu. On jest tworzony z wyrostków kolczystych pierwszych kręgów
grzbietowych. Jeżeli wyrostki kolczyste są wyraziste może odkładać się mięśniówka, jeśli są jednak małe - krótkie - mięśniówka nie ma miejsca,
kłąb jest wtedy płaski i przód nie może być zamknięty. Podczas ruchu staje się to widoczne zaznaczają jak się poruszja, łopatki do góry i przeciskają się w górę.
Płaski kłąb = mało umocniony grzbiet i luźne łokcie są to poważne wady osłabiające osiągnięcie sukcesu i przez dłuższy okres czasu mogą zupełnie utrudnić wydajność psa.
Także psy zawodzą już w średnim wieku; źle skaczą, tracą radość pracy i wcześnie są już zużyte. Nadal określa się błędnie stojącego z przodu wysoko psa jako
psa z wysokim kłębem. To także może być pies ze stromym - spadzistym przodem, który ma mocno opadający grzbiet. Pies z dobrze rozwiniętym przodem pokazuje stojąc
tylko lekko opadającą linię grzbietu. która w ruchu w pełni przechodzi w położenie horyzontalne. Właśnie takie psy z reguły dysponują wyrazistym kłębem z ukośnie
położoną dobrze umięśnioną łopatką, co wyraża się w pełnym zakończeniu przodu i dalekim szerokim galopie, co wyraża się głównie dobrym położeniem równowagi.
Grzbiet jest twardy, silny dobrze umięśniony. On tworzy most między tyłem i przodem i przenosi ruch. Mięśniówka musi być dobrze rozwinięta i wytrenowana.
W żadnym wypadku nie może być grzbiet długi lub za długi. Zbyt rozpostarty grzbiet powoduje, że pies nie trzyma się, nie zachowuje równowagi i obciąża nieekonomicznie przód.
Następstwo - skutek - wadliwa wytrwałość.
KRZYŻ:
Bardzo ważne, ale trzeba dodać, że dla obserwatora trudne do rozpoznania, jest aby była właściwa długość i właściwe położenie krzyża.
On odgrywa dla przebiegu całego ruchu (czy to jest) krok, kłus, galop czy skok bardzo istotną rolę. Prawidłowo umiejscowiony krzyż daje siłę z tyłu do
przodu i do góry najbardziej racjonalne i optymalne przeniesienie.
Z czego zbudowany jest krzyż ?
Podstawa z kości tworzy kość biodrową. Przy dostatecznej długości ma ona położenie 45 stopni do linii poziomej. Musi tak być. ponieważ tworzy się tym samym idealny kąt.
Proszę sobie wyobrazić. Państwo musieliście swój samochód odsunąć, ponieważ skończyła się benzyna. Co Państwo robicie?
Państwo tworzycie ze swoim ciałem kąt ok. 45 stópni, ponieważ tym sposobem możecie uzyskać największe działanie i jeżeli w ogóle możecie Państwo posunąć samochód.
Kość biodrowa - w pozycji 45 stopni daje optymalny rozpęd przeniesenia. Wygląd krzyża ( położenie kości biodrowej w kącie 45 stopni ) jest zmniejszony przez kość krzyżową,
mięśniówkę i powłokę, tak więc idealne położenie krzyża wynosi 23 stopnie lini poziomej. Jeżeli krzyż jest krótki i poziomy to brakuje idealnego łuku przeniesienia do góry do przodu.
OGON:
Już u szczeniąt można rozpoznać. ze on służy do utrzymania równowagi. Ale także u dorosłego psa ma ogon - kita podobne znaczenie.
Proszę zauważyć na filmie w zwolnionym tempie jak ogon wprowadzany jest w wyrównanych ruchach. Standard wymaga aby ogon był wystarczająco długi ale nie za długi.
Podstawa z kości ( 18 - 22 kręgów ) powinna sięgać co najmniej do stawu goleniowego - skokowego najwyżej jednak aż do środka łylniego śródstopia.
Przez dłuższe włosy przy czubku ogona i w spodzie ogona wydaje on się dłuższy. jednakże nie może on leżeć na ziemi.
PRZÓD
Właściwe zadanie przodu leży w uchwyceniu i dalszemu przenoszeniu ruchu i siły, które dawane są od tyłu przez grzbiet - plecy do przodu.
W przeciwieństwie do tyłu przód nie jest połączony poprzez staw z kręgosłupem. Dlatego dla użytkowania ważne jest aby kręgosłup połączony był z ciałem przez
prężne mięśnie, ścięgna, więzadła. Warunkiem tutaj są: obok wyraźnego kłębu, odpowiednio długie i we właściwym stosunku - proporcji stojące kości:
łopatka i ramię powinny być jednakowo długie. Długa łopatka jest pochyła ukośnie i dobrze umięśniona. Optymalny kąt między łopatką i ramieniem wynosi 90
procent i nie powinien przekroczyć 110 stopni - jest to warunek dla dobrego zakończenia przodu, dużego otwarcia - rozwarcie kąta i zamaszystego kroku - poruszenia się do przodu.
Do górnego ramienia przyłącza się w dół przedramię połączone w stawie łokciowym. Przedramiona powinny być widoczne ze wszystkich stron i stać równolegle.
Tylko w ten sposób ułożone mogą spełnić swoja funkcję przekazania sprężystości ruchu.
Proszę obejrzeć film "Niemiecki owczarek" - Anatomia i przebieg ruchu w zwolnionym tempie i tu skok psa przez płotki ponad jeden metr.
Rozpoznacie Państwo, że dobrze zamknięty przód ma ogromne znaczenie sprawności psa i odnoszenie przez niego sukcesów. Zgięte przedramiona są wyjątkowo wadliwe,
ponieważ przez taką postawę ciężar ciała w trakcie ruchu nie jest równomiernie przechwytywany. Podobnie wadliwe jest zbyt długie i pod złym kątem położone śródstopie,
wtedy kąt pochłaniania jest zbyt duży. Także krótkie, strome przednie śródstopie nie sprawdza się w użyciu, ponieważ mało uelastycznia i mało daje sprężystości.
Proszę zrobić kilka kroków na piętach i zauważą Państwo szybko w plecach jak bardzo brakuje stapla sprężystości podparcia sprężystego. Te wyżej nazwane - wymienione
wady utrudniają bardzo zdolność wytrzymałości i pracowitość. Standard określa, wskazuje:
Łokcie nie mogą być ani w pozycji stania ani w ruchu powykręcane lub wygięte. Przedramiona są widoczne ze wszystkich stron proste i stojące w stosunku do
siebie równolegle, są one suche i silnie umięśnione. Przednie śródstopie ma długość około 1 / 3 przedramienia i kat 20 - 22 stopnie do tego.
Zarówno skośnie stojące przednie śródstopie ( więcej niż 22 stopnie ) jak również stromo stojące śródstopie ( poniżej 20 stopni ) wpływają negatywnie na
wytrzymałość i aktywność.
TYŁ:
Tył jest poniekąd silnikiem psa, ponieważ od niego wychodzi każdy ruch, czy to jest krok, kłus, skok czy galop. Ale także tył nie powinien wykazywać żadnych
skrajności i nie może być ani zbył mocno ani zbyt słabo ustawiony pod kątem. On stoi trochę w tyle - cofnięty, tylnie śródstopie prostopadle pod
stawem skokowo - goleniowym. Uda i podudzie są prawie jednakowej długości i tworzą kąt około 120 stopni i udziec jest mocno umięśniony.
Osłabia aktywność zbyt duże ustawienie tyłu pod kątem (często uwarunkowane jest to przez zbyt długie uda). Naturalnie oddziaływują takie psy gdy są w ruchu i
gdy się je obserwuje z boku dzięki długości kroku przekonywująco i imponująco. Ale uważany obserwator może zauważyć, że tył o wyjątkowej kątowności nie jest trwały i stabilny.
We wszystkich prawie przypadkach stawy goleniowo - skokowe sąluźne i nie wytrzymałe, nie nadają się do użytku.
Twórca rasy wymagał "Psy muszą długo móc stać".
Proszę zaobserwować psy o dużej kątowności - one często się kładą. Tylko dobrze ustawiony pod kątem pies może długo stać, chodzić i pracować.
Ponieważ zbyt pod kątem rozwinięty tył wpływa negatywnie na staw biodrowy, można dalej przypuszczać, że statyka się nie zgadza.
Zbyt stromo pod kątem rozwinięty tył przynosi tak samo jak zbyt stromo pod kątem przód mało pożytku przestrzennego. Jest to więc mało ekonomiczne.
Logicznie, ponieważ na ten sam odcinek drogi muszą psy wykonać więcej niż psy o dobrze rozwiniętym kącie.
KLATKA PIERSIOWA:
Dobrze wykształtowane narządy są dla sprawności istoty żywej o dużym znaczeniu. Szczególnie serce i płuca muszą być dobrze rozwinięte.
Dlatego wymaga standard dla niemieckiego owczarka dobrze wykształtowaną klatkę piersiową z możliwie długą umiarkowanie uniesioną podklatką,
tak aby wewnętrzne narządy miały dużo przestrzeni. Głębokość klatki piersiowej powinna wynosić około 45-48 % wysokości kłąba.
Metr byłby za dużo i byłoby to dużą wadą, ponieważ za dużo ciała poruszałoby się w zbyt krótkich biegach - skokach.
Pomoc rachunkowa;
Połowa wysokości kłapa, minus 10% = prawidłowa głębokość klatki piersiowej.
Przykład: Połowa wysokości kłąba z 60 będzie 30 cm minus 3 cm = głębokość klatki piersiowej : 27 cm.
Niedorozwinięta klatka piersiowa jest szczególnie wtedy, jeżeli jest za wąska i prowadzi do nietrwałości obszaru przodu.
Pies próbuje temu przeszkodzić przez lekki nacisk na łokcie, musi jednak to wyrównać przez stanie i chodzenie na palcach, co osłabia jego aktywność.
Stwierdzone stanie i chodzenie na palcach u młodych zwierząt poprawia się w wielu wypadkach,
kiedy organizm się dalej rozwija - szczególnie rozwój klatki piersiowej jest ważny.
FRONT:
Ta część anatomii została omówiona w związku z przodem.
Mechanizm biegu: Niemiecki owczarek jest kłusakiem i jako taki powinien być hodowany. Kończyny na długość i wysokość muszą być dopasowane.
Chodzi o to, że kłusak bez istotnej zmiany linii grzbietu może przesunąć tył aż do tułowia i przodem może tak samo daleko sięgnąć - pobiec.
Każda skłonność do nadmiernego ukąłowienia wpływa kle na stabilność tyłu i im bardziej ciasny jest kąt tym ruch jest mniej ekonomiczny.
To znaczy że pies musiałby przebiec i wykonać więcej kroków, aby pokonać ten sam odcinek. W obydwu wypadkach aktywność użyteczna jest ograniczona.
Szybki tak zwany "latający" kłusak, który pokazywany jest na pokazie zwycięzców w ostatniej fazie, jest sam w sobie już nienaturalny.
Żaden pies nie jest z natury "latającym kłusakiem" - musi być pod wpływem przywódcy. Także w żadnym obszarze wydajności - sukcesu nie wymaga się i nie potrzeba
tak ekstremalnej rozległości kroku. Należy więc postawić pytanie, czy ten chód w ogóle powinien być oceniany. Czy nie mogłoby tak być, że ta szybka runda
coraz szybciej wykonana została przez czołowych instruktorów psów i my jako hodowcy to zaakceptowaliśmy. Interesującym jest fakt, że takiej próby mechanizm
biegu nie ma u żadnej innej rasy. Usprawiedliwieniem dla tej rundy jest, że w tej fazie mogą być testowane kondycja, wytrzymałość i obciążenie psa,
pomijając spektakularny pokaz.
Stephanitz rozpoznał już bardzo wcześnie, że właściwa ocena mechanizmu biegu może mieć miejsce właściwie tylko u wolno biegających psów na łące.
Ale także on wiedział, że to nie jest możliwe na wystawie przy tak dużej liczbie psów. W ramach samokształcenia powinien właściciel psa wykonać taki test
w zupełnym spokoju (chociaż jeden raz).
ISTOTA:
Kto w standardzie widzi tylko opis anatomii, myli się. Hodować zgodnie ze standardem, to także hodować wzorcowo w obszarze natury, usposobienia, istoty.
Standard opisuje to w trochę więcej niż w pięciu linijkach:
Niemiecki owczarek musi być zrównoważony, pewny siebie, nie reagujący nerwowo, swobodny, łagodny, uważny i przywódczy.
On musi posiadać odwagę, wolę walki, surowość - twardość aby nadawać się do roli psa towarzysza, pilnującego, ochronnego, obronnego i jako pies - pastuszek.
Krytycy mogliby dowieść, że nie ma ani słowa o radości pracy, gotowości do podejmowania zadań, energii i temperamencie, o tych i innych cechach,
które są tak ważne przy osiąganiu sukcesu. Należy dodać, że opis natury jest bardzo skąpy, ale komentując każde słowo prawidłowo i treściwie - znaczenie tego
jest jasne: Niemiecki owczarek hodowany jest jako pies użytkowy.
Teraz szukam konfrontacji i dyskusji
Czy ostatnio nie myśleliśmy zbyt selektywnie, jeżeli mówimy o niemieckim owczarku jako o psie użytkowym. Czy nie myśleliśmy tylko o egzaminie,
a może nawet tylko o służbie ochronnej. Czy mógłby nasz owczarek - jako pies użytkowy pracować przy trzodzie? Czy musi on móc kłusować przez dłuższe
odcinki max 50 kroków kłus wystarczy przy egzaminie. Jak dalece powinien być przywódczy i wytrzymały? Czy nie potrzebuje on tak jak budynek odpowiadać
odpowiedniej proporcji i ekonomii, prostych kości poprawnych kątów, wyrównanych proporcji klatki piersiowej i racjonalnego przebiegu ruchu?
Hodowla niemieckiego owczarka na psa wyczynowego tylko do egzaminu - to byłoby za mało. "Użyteczny " - użytkowy to nie znaczy tylko trop,
podporządkowanie czy służba ochronna, chociaż szczególnie w tych dziedzinach pracuje i jest potrzebny.
"Użytkowy" obejmuje także inne dziedziny zastosowania. Ważne jest, aby uzyskać pełne spektrum możliwych dziedzin do zastosowania.
Zbytecznym jest wyliczanie wszystkich innych możliwych dziedzin zastosowania - owczarek jest nie tylko ale także traktorem dla terenu tropu.
Właśnie to uniwersalne zastosowanie niemieckiego owczarka od cielesnego do umysłowego przyniosło efekty.
Ta teoria i dokładne doświadczenie praktyczne pokazują że to zastosowanie może być najczęściej zachowane jeżeli chcemy hodować psa - kłusaka.
Kłusaka, który we wszystkich dziedzinach jest sprawny i do wszystkich tych dziedzin predysponowany, nie wykazuje w żadnej z nich ani przesady ani zaniżenia.
Prawidłowo : Standard wymaga także w osobniku normalnego o średnich możliwościach psa.
Jest to pies, którego może każdy początkujący, bez większych umiejętności i bez większej wiedzy wyszkolić i doprowadzić do egzaminu.
I równocześnie jest to pies, który wyszkolony przez fachowca nie ważne w którym kierunku - narkotyki, lawiny, stada lub pies obronny może być zdolny
do osiągania sukcesów - pies wyczynowy. "Hodować " znaczy poprawiać - udoskonalać, ponieważ jeśli nie wystąpiło ulepszenie, to znaczy, że było tylko rozmnażanie.
Naturalnie jest jeszcze wiele do ulepszenia. Można udoskonalić np. skłonność do pracy, radość pracy, przywódczość, siły witalne, temperament, wytrzymałość.
Możliwości udoskonalenia -anatomiczne i w usposobieniu psa nigdy się nie kończą, ponieważ mamy do czy-nienia z hodowlą istoty żywej.
Proszę nie zapominać: istotną rolę w dziedzinie osiągania sukcesu odgrywa inteligentniejsze kształcenie, ale także sama hodowla potomstwa,
utrzymanie i promocja psa. Jednakże 40 - 50 % naukowców utrzymuje (naukowcy spierają się o to) że predyspozycje psa są uwarunkowane genetycznie i dlatego wybór
właściwego partnera z hodowli ma tutaj swój wpływ.
Ale także standardowi powinno odpowiadać: zgodne z gatunkiem utrzymanie psa!
Czyste, suche, dostępne, przestronne pomieszczenie, regularne karmienie, świeża woda, wystarczająco dużo ruchu i pracy, jak również intensywny kontakt z ludźmi.
Do tego dochodzi regularne odrobaczenie, regularne szczepienie, pielęgnacja skóry - sierści, pielęgnacja uszu i zębów - to jest standard !
Zebranie - streszczenie:
Użyteczność - aktywność psa określona jest przez czynniki anatomiczne, predyspozycję do pracy, witalność i długowieczność. Długowieczność jest ulepszona
przez odpowiednie utrzymanie psa. Te istotne czynniki są wzajemnie uzależnione od siebie i wzajemnie wpływają na siebie.
Dlatego ważna jest hodowla zgodna ze standardem dla osiągnięcia sukceu.
Erich Orschler - badacz - hodowca
L G Bayren - Nord - stacja.
Przedruk SV-ZEITUNG nr 5, arch.
Tlumaczenie: E. Pajor
|